علت گریه و عزاداری برای امام حسین علیه السلام در سیره بزرگان...
این نوع گریه و عزاداری سیاسی از اهمیت زیادی برخوردار است به طوری که مورد سفارش و تأکید امامان و بزرگان دین بوده و هست، و از جمله این نوع گریه ها، گریه حضرت صدیقه طاهره سلام الله علیها و امام سجاد علیه السلام(1) می باشد چرا که آن بزرگواران از این طریق حقانیت خود و اسلام را به گوش جهانیان رساندند و چهره خبیث افرادی که مخالف اسلام بودند، را آشکار نمودند. امام خمینی رحمة الله علیه نیز درباره فلسفه عزاداری برای سیدالشهداء نکات مهم و ارزنده ای ایراد نمودند که ازجمله:
… زنده نگه داشتن عاشورا یک مسأله بسیار مهم سیاسی ـ عبادی است. عزاداری کردن برای شهیدی که همه چیز را در راه اسلام داده، یک مسأله سیاسی است، یک مسأله ای است که در پیشبرد انقلاب اثر دارد. ما از این اجتماعات استفاده می کنیم. ملت ما از آن الله اکبرها استفاده کرد. آن الله اکبرها را باید حفظ کنیم، باید به این مظاهر، شعایر و اموری که در اسلام به آن سفارش شده، فکر کنید که اینها یک مسأله سطحی نبوده است که می خواستند جمع بشوند و گریه کنند. ما ملت گریه سیاسی هستیم، ما ملتی هستیم که با همین اشک ها سیل به راه می اندازیم و سدهایی را که در مقابل اسلام ایستاده است، خرد می کنیم.(2)
از این رو، گریه زبان گویای فردی است که مورد تهاجم و ستم واقع شده باشد زیرا زمانی که به وسیله نیروی نظامی نمی توان با زورگویان به مقابله پرداخت و یا سخنی گفت، گریه تنها سلاحی است که می توان نفرت و انزجار خود را نشان داد و اظهار تنفر و بیزاری از ستم و ستمگری او نمود همان کاری که امام سجاد علیه السلام در مقابل دستگاه ستمگر اموی نمود و به مبارزه با آنها و بیدارگری مردم پرداخت. آن حضرت بیست سال در حال ماتم و گریه بود و این حزن و گریه امام علیه السلام تأثیر فراوانی در بیداری مردم داشت؛ چرا که با زبان رفتار از عظمت قیام عاشورا و شدت ظلمی که بر اهل بیت پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم رفته بود حکایت می کرد به طور مثال هرگاه ایشان آب می دیدند و یا گوسفندی که در حال ذبح شدن بود، را می دیدند می گریستند و زمانی که علت را از ایشان جویا می شدند، می فرمود: «چگونه گریه نکنم در حالی که (یزیدیان) آب را برای وحوش و درندگان بیابان آزاد گذاشتند ولی به روی پدرم بستند»(3) و به این ترتیب از تبلیغات دروغین آنان پرده برمی داشت.
1. محمد بن احمد، فتال نیشاوری، محمود، مهدوى دامغانى، روضه الواعظین، ج1، چاپ اول، تهران: نشر نی، 1366ش، ص281
2. روح الله، خمینی، صحیفه امام مجموعه آثار امام خمینی، ج13، چاپ اول، بی جا: موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، 1378ش، ص 327
3. مهدی، پیشوایی، سیره پیشوایان، چاپ بیستم، قم: موسسه امام صادق علیه السلام، ص260
اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم و أجعلنا من خیر اعوانه و انصاره و المستشهدین بین یدیه