اگر خدا ظالم نیست و تبعیض بین انسان ها قائل نمی شود پس چرا مثلاً به برخی بیشتر از بقیه استعداد و هوش میده و به برخی کمتر میده؟؟؟  یا چرا هرچی مشکله برای یه نفر پیش میاد؟؟؟ اگر این ظلم نیست پس چیه؟؟؟

پاسخ:

گاهی تصور می شود، عدالت با تساوی یکسان است! در حالی که اگر چه در بعضی مصادیق عدالت در تساوی است، اما همیشه این گونه نیست..تساوی در استعدادها و توانایی های افراد، مطلبی خلاف حکمت خدای متعال است و حکمت ایجاب می کند که بین افراد اختلاف هایی وجود داشته باشد چرا که انسان موجودی اجتماعی است و با زندگی در اجتماع،  استعدادهای متفاوت و مختلف در کنار یکدیگر جمع شده و نیازهای جامعه بشری را مرتفع کنند. در حالی که اگر همه استعداد مشخص و واحدی داشتند، امور جامعه مختل می شد. تصور کنید جامعه ای که همه استعداد و علاقه پزشک شدن داشته باشند، آن وقت وضع جامعه چگونه خواهد بود؟ آیا همین پزشکان به راننده، نانوا، مکانیک و دهها و صدها شغل و حرفه دیگر نیاز نداشتند؟بنابراین خدای متعال با توجه به شناخت آینده و ذاتیات هر شخص، به اندازه توان او، استعدادهایی در نهادش قرار می دهد. که این استعدادها، خود تعیین کننده میزان مسئولیت افراد است. و کسی که به درک واقعیت این دنیا برسد و معاد را زندگی اصلی خود بداند، می فهمد که میزان استعداد اولیه مهم نیست، بلکه میزان تلاشش برای به کار گیری آن مهم است.

مطمئناً آنان که در دنیا از نعمات بیش تری برخوردار بودند، بیش تر مورد سؤال و درخواست هستند. کسانی که آزمون های سخت فقر و بیماری و … را گذراندند، وضع بسیار بهتر و آسان تری را پیش رو خواهند داشت. خدا را به خاطر این تقدیر شکر خواهند کرد که در برابر سختی کوتاه دنیا سعادت ابدی را نصیب آن ها نموده است. یعنی با وجود این تفاوت شکل آزمون ها، عدالت در تکالیف و مسئولیت ها و آزمایشات و محاسبه اعمال این افراد ملاحظه می گردد.

باید دانست در عالم آفرینش و در متن خلقت هر چه به کسی دادند اولاً: عاریتی است نه دایمی. ثانیاً: امانت است نه تملیک. وقتی امانت بود کم و زیاد ندارد، خوب و بد ندارد، چون هر جور که باشد متعلق به دیگری است. ما طلبکار نیستیم. عدم و نیست بودیم و خداوند به ما لباس وجود پوشید و هر آن چه که باعث حیات و کمال ما می شد در اختیار ما گذاشت. اراده خالق بر این تعلق گرفت که بشر، بهشت گرانبها را با انجام یک سری تکالیف وریاضت به دست آورد و قانون را هم به اندازه قدرت انسان وضع کرد. «لا یکلف الله نفسا الا وسعها»(سوره بقره/286) به هر کس هر چه و به هر میزان که دارند، به همان چیز و به همان میزان امتحان می کنند. لذا برخی را به دارا بودن و برخی را به فقر، برخی را به زشتی و برخی را به زیبایی و… امتحان می کنند و باید در نعمت های الهی شاکر بود و در بلاهای خود صابر، تمام این ها در دنیای فانی و به منظور ابتلا و امتحان است. طبیعی است کسی به ممتحن نمی تواند بگوید: از من این جور امتحان بگیر، با این شرایط من آمادگی دارم! البته چون خدا حکیم و علیم و خبیر و عادل است همه شرایط را برای رعایت استحقاق ها و توان ها در نظر می گیرد.

 منبع: برگرفته از سایت مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی و پایگاه اطلاع رسانی حوزه و…

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم و أجعلنا من خیر اعوانه و انصاره و المستشهدین بین یدیه