دلم غمگین است که روزها این چنین گذشت …

آخر هم کارمان به جایی می رسد که خدا از سمت خلیفه اللهی عزلمان می کند.اگر تاکنون این چنین نشده باشد.

اینقدر خدا تکرار می کند و تکرار می کند که یا ایها الذین آمنو، چرا متذکر نمی شوید؟فلولا تشکرون، چرا شکر گذاری نمی کنید؟

اینقدر خدا در پایان آیاتش می فرماید اکثرهم لا یعلمون.

چرا ما همچنان هم مسیر اکثریت می شویم؟بی هیچ لحظه ای درنگ…

واقعا گاهی می اندیشم که گون از نسیم چه خوب پرسید:"به کجا چنین شتابان؟”

فقط لحظه ای …نه حتی یک ساعت که از 70 سال عبادت سر باشد.

فقط لحظه ای بیندیشیم که اگر آب شیرین باران تلخ بود چه می شد؟یا اگر اصلا نبود چه می شد؟آن وقت ما چگونه سیراب می شدیم ؟ آیا اصلا تشنه می شدیم؟آیا…

کاش می شد عادت زندگی مان را بشکنیم و از نو بسازیم.

نگرانم که اگر این روند ادامه یابد ابراهیمی نباشد که این بت ها را بشکند و فکر ما را از قفس برهاید و درس آزادی را بیاموزد،و ما این بت پرستی را با خود به گور بریم.

نگرانم…

اللهم صل علی محمد و آل محمد وعجل فرجهم و أجعلنا من خیر اعوانه و انصاره والمستشهدین بین یدیه

صفحات: 1· 2