با آمدن نهم ربیع الاول، اگرچه حزن شهادت پدر، امام یازدهم رنج کمی نبود و درد و اندوه مظلومیت او، جانکاه ؛ اما چون آخرین وصی به امامت رسید، ولایت جدیدی رخ نمود و امامت آخرین وصی که مژده آمدن و ظهورش، بارها بر زبان مقدس پیامبر صلی الله علیه وآله و یکایک ائمه علیهم السلام مطرح شده بود، بر شادمانی ملائک و اهل معرفت افزود.
اینجاست که اهل زمین و زمان و آنان که از معرفت بهره ای برده اند، به قدر بهره خود با او عهد می بندند و با جانان به جان بیعت می کنند.
شیرینی عدالت علوی، به وسیله او چون نسیمی به درون خانه ها ره می یابد و طراوت علم پیامبر صلی الله علیه وآله و علی علیه السلام و یکایک ائمه علیهم السلام چون صادق آل محمد علیه السلام و عالم آل محمد علیه  السلام و بیست و هفت شعبه علم، به وسیله او رخ می نماید.
ربیع همان بهار است که حتماً خواهد آمد ، سردی زمستان، هیچ وقت تو را از آمدن بهار مهدی عج الله تعالی فرجه الشریف نا امید نکند زیرا فقط نادانان با دیدن برف و سرما می پندارند که بهار نمی آید، آنان که به خاطر لجبازی با پرستوها و چلچله ها، تمام وعده های الهی را انکار می کنند و خود را نسبت به وعده الهی به غفلت می زنند.
برای آمدن بهار باید مهیا بود. بهار را شما نمی آورید ولی تسلط و سلطه حضرت مهدی عج الله تعالی فرجه الشریف زمینه ساز می طلبد : «یخرج الناس  من المشرق فیوطئون للمهدی سلطانه»سنن ابن ماجه، ج9، ص519
برای آنکه حضرت بتواند بهاری بودن را به عالم عرضه کند و جهان را پر از عدالت و خوبی کند، بایستی یارانی در همین فصل زمستان، خود را برای همراهی و مبارزه با بدی ها و سردی ها مهیّا کنند.
منبع نشریه امان22

اللهم صل علی محمد و آل محمد وعجل فرجهم و أجعلنا من خیر اعوانه و انصاره والمستشهدین بین یدیه