باقی ماندن بر اعتقاد امام عصری که از نظرها غایب است و مردم او را نمی شناسند آنقدر سخت و دشوار است که در روایات زیادی ایمان این افراد مورد تقدیر قرار گرفته و پاداش های ویژه ای برای آن در نظر گرفته شده از جمله در کتاب كمال الدين و تمام النعمة آمده است که: “… از امام باقر عليه السلام نقل كرده كه حضرت فرمود: زمانى مى‏ آيد كه امام مردم غايب مى‏ شود. پس خوشا به حال كسانى كه در آن زمان در امر امامت ما استوار بمانند. چون كمترين ثواب آنها اين است كه خداوند آنها را صدا كرده مى ‏فرمايد: اى بندگان و اى كنيزان من، شما به سرّ من ايمان آورديد و غيب مرا تصديق كرديد. پس من بهترين ثواب را به شما مژده مى‏ دهم. شما بندگان و كنيزان من هستيد و بر من حق است كه عبادت هاى شما را قبول كنم و از تقصيرات شما بگذرم و به خاطر شما به بندگان باران نازل مى‏ كنم و به خاطر شما بلاها را از بندگانم دفع مى ‏كنم. اگر شما نبوديد هر آينه من عذاب خود را بر آنان نازل مى‏ كردم.
الجواهر السنية في الأحاديث القدسية (كليات حديث قدسى)، ص: 493

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم و أجعلنا من خیر اعوانه و انصاره و المستشهدین بین یدیه