3. اگر با مردم یا فرزندان خود دعوا می کنی، صوری بکن، که نه خودت اذیت شوی و نه به آنها صدمه ای برسد. اگر از روی جدّ دعوا کنی، برای طرفین صدمه دارد و عصبانیت جدّی، هم برای تو ضرر دارد و هم برای طرف.
4. تو که از دست مردم فرار می کنی، برای آن است که اذیت به تو نرسد یا اذیت تو به آنها نرسد؟! صورت دوّم خوب است نه صورت اول. و صورتی بهتر نیز هست و آن اینکه خود و آنها را نبینی.
5. فرزندان و اهل بیت را عادت دهید که بین الطلوعین بیدار باشند.
6. دعاها و توسلات خوب است ولی باید انسان از خدا بداند و از خدا بخواهد.
7. اگر نفی خواطر برای سالک خوب صورت گیرد، بالاخره وی را به عالم نیستی می رساند که هستی محض است. (نفی خواطر : زدودن ذهن از همه خواطر، جز خاطره حضرت دوست)
8. خوب است انسان که صدقات مستحبه و خیرات خود را می دهد، از پاک ترین اقسام اموال خودش باشد. سواکردن مال و قسم پست و مشکوک را به فقرادادن بالاخص به سادات روا نیست.
9. غالب مسائل معارف الهی، بلکه همه آن مسائل بدون ادراک توحیدِ شهودی قابل ادراک نیست.
10. انسان چون خلیفةالله است و هیچ حدّی نمی تواند وی را محدود کند، فقط قابل فناء در ذات اقدس احدیّت است.
11. وصول به توحید فقط از ولایت است. ولایت و توحید یک حقیقت می باشند …
برگرفته از کتاب روح مجرد، نوشته آیت الله سید محمدحسین طهرانی

اللهم صل علی محمد و آل محمد وعجل فرجهم و أجعلنا من خیر اعوانه و انصاره والمستشهدین بین یدیه

یاعلی

صفحات: 1· 2