هر کدام ازما وقتی به یاد حوادثی که برای زهرای اطهر علیهاسلام و فرزندان عزیزشان می افتیم، آه از نهادمان کنده می شود و با تمام وجود دشمنانشان را نفرین می کنیم و اشک حسرت از چشمانمان جاری می شود که ای کاش همچین ظلمی به آنان  روا نمی داشتند و به احترام پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و سلم، حرمتشان را نگه می داشتند و آرزو می کنیم ای کاش آن زمان بودیم و به نحوی ایشان را یاری می کردیم، اما غافل از اینکه فریاد هل من ناصر ینصرنی یکی از آنها قرن هاست که در گوش تاریخ طنین انداز است و یار صدیق و باوفا برای آمدن می طلبد اما هنوز یار برای یاری کم است و زمین شرمسار از روی او…

اگر خواهان یاری امام زمان مان هستیم و دلمان نمی خواهد شرمنده مادرشان شویم، و یا ماجرای خاموش شدن انوار الهی، دوباره تکرار شود و دشمنی که اینبار در لباس دوست و با ابزار نرم و نامحسوس ظاهر شده بر ما ظفر یابد، بیاییم به عنوان یک بانوی طلبه، رسالتی که بر دوش مان نهاده شده را به یاری خداوند متعال درست ادا کنیم و لبخند رضایت مولایمان را به عنوان پاداش و مدال افتخار دریافت کنیم…

از جمله رسالت های ما به عنوان یک بانوی طلبه با توجه به تاکیدات امام خامنه‌ای مدظله العالی  و باتوجه به گستره عظیم ارتباطات در فضای مجازی، این است که در کنار انجام رسالت خطیر همسرداری و تربیت فرزند، به فضای مجازی ورود پیدا نماییم و با توجه به تخصص و نیاز جامعه، با قلم زدن های سازنده، به تولید محتواهای علمی بپردازیم و در این زمینه صاحبِ نظر، ابتکار و خلاقیت شویم.

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم و أجعلنا من خیر اعوانه و انصاره و المستشهدین بین یدیه